این جزیره در سال 1763 میلادی و در پی شکست فرانسه در جنگ های 7 ساله اروپایی به انگلستان واگذار شد ولی زبان آن فرانسوی کریول ماند. انگلستان این کشور را تا نوامبر سال 1978 که این کشور به استقلال رسید در اختیار داشت با این حال زبان انگلیسی تبدیل به یکی دیگر از زبان های این کشور شد. زبان دومینیکا شعار ملی کشور دومینیکا ” بعد از خدا، سرزمین” می باشد که نشان دهنده عرق و میهن پرستی این مردم و البته پایبندی به اعتقادات دینی می باشد. این شعار به زبان کریول یا کویوو Kweyo می باشد. دو زبان این کشور یعنی کریول ( که نشات گرفته از فرانسوی بوده) و انگلیسی که توسط حاکمان جدید جزیره بعد از فرانسوی ها به ارمغان آورده شده است توسط دو قشر اجتماعی مکالمه می شوند.

 زبان کریول فرانسوی بیشتر توسط بخش های روستایی و دهقانان و افراد مسن تر در این جزیره استفاده می شود و نسل های جدید تر و شهری از انگلیسی استفاده می کنند که موجب شده است که استفاده از زبان کریول رفته رفته کم رنگ تر شود. نسبت های نژادی در دومینیکا جمعیت غالب در دومینیکا سیاه پوستان آفریقایی تبار را شامل می شود.به همین سبب اخذ پاسپورت دومینیکا میتواند بسیار مفید باشد. مردمان کارائیب (یا کالیناگو Kalinago) نیز در منطقه کارائیب ها ( یا کالیناگو ها) ساکن هستند و به شغل های اجدادی شان یعنی سبد بافی (basket weaving) و قایق سازی (boat making) مشغول هستند و اغلب در سراسر جزیره به شکل مردمانی روستایی زندگی می کنند. سوری ها ، لبنانی ها و چینی ها برخی از بزرگترین کسب و کار ها را شهر روسو را در مالکیت دارند. فرهنگ و عادات غذایی در دومینیکا خاک آتشفشانی غنی و باران فراوان در دومینیکا موجب وفور نعمت در سبزیجات ، میوه ها، صیفی جات و سایر محصولات زراعی شده است.

این محصولات در بازار ها یا بوسیله دستفروشان در خیابان فروخته می شود. با این حال مردم روستایی به اندازه نیازشان مواد غذایی تولید می کنند. محوریت غذا در این کشور گرمسیری و کارائیبی موز و پلانتین ( نوع دیگری از موز که دارای شباهتی فوق العاده به موز است و ما ایرانی ها معمولا نمی توانیم فرق آن را با موز واقعی تشخیص بدهیم!). محور اصلی غذا در دومینیکا است. زراعت کاساوا ، پختن نان کاساوا (نام دیگر آن مانیوک است) و پختن فارینا (غذایی پخته شده از غلات و دانه های آجیلی به همراه عسل و شهد افرا) از کاساوا در روزگارانی از فعالیت های مهم این جزیره محسوب می شد ولی امروزه نان گندم در بسیاری از نانوایی های این کشور موجود است. خرچنگ های خشکی زی، شاه میگو های رودخانه ای، اوپاسوم ، انگوتی ( نوعی جونده ) و ماهی در این جزیره صید و طبخ می شوند. قورباغه کراپاد غذای ملی این جزیره می باشد. همچنین یکی از غذاهای کرویول نامی این جزیره نان میوه ای برشته به همراه ماهی نمک سود شده کاد، پیاز و فلفل سرخ شده در روغن می باشد.

اخذ پاسپورت دومینیکا و همچین زندگی در این کشورآسان است زیرا رستوران های و سوپرمارکت هایی با استایل غذایی آمریکایی به همراه فست فود ها که غذاهایی مانند مرغ سرخ شده کنتاکی را سرو می کنند وجود دارد. در این کشور ناهار اصلی ترین و بزرگترین وعده غذایی می باشد. معرفی دومینیکا اقتصاد کشور دومینیکا بر اساس آمار های سال های پیشین ، اقتصاد دومینیکا بر پایه کشاورزی و با محور میوه موز است که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم یک سوم کارگران را به خود اختصاص می دهد. سایر محصولات کشاورزی این کشور شامل ، قهوه ، نعناع هندی، آلوئه ورا ، گل، انگور و میوه های گرمسیری مانند انبه ، گوآوا و پاپایا می باشد.